اگر ستاره ها را در فضاء خارج از اتمسفر تماشا کنیم چشمک نخواهند زد

وقتی که از زمین به ستاره‌ها نگاه می‌کنیم به نظر می‌رسد که آنها چشمک می‌زنند. زیرا ما آنها را از پشت لایه‌های ضخیم هوای آشفته (در حرکت) اتمسفر زمین می‌بینیم.به جز خورشید ستاره‌ها به صورت نقاط نورانی در آسمان پدیدار می‌شوند. و چون نور آنها از لایه‌های متعدد اتمسفر زمین می‌گذرد.  

 نور ستاره خم شده و اغلب اوقات در جهات مختلف منعکس می‌شود. (نور وقتی به قسمتی که تغییر چگالی دارد برخورد می کند خم می‌شود. مثل جبهه هوای سرد یا هوای گرم) این انعکاس اتفاقی موجب چشمک زدن ستاره می‌شود. و به نظر می‌رسد که ستاره مقدار کمی حرکت کرده و چشم ما آن را به صورت چشمک زدن تعبیر میکند.

ستاره‌هاییکه نزدیک خط افق هستند نسبت به آنهایی که بالای سر ما هستند. به نظر می‌رسد که بیشتر چشمک می زنند زیرا نور ستارگان نزدیک به افق از لایه‌های بیشتری رد شده در نتیجه بیشتر منعکس می شوند، اگرچه سیاره‌ها معمولاً چشمک نمی‌زنند چون آنها به اندازه کافی به ما نزدیک هستند. آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که چشمک زدن آنها جلب توجه نکند (به جز زمانی که هوا آشفته است). 

اگر ستاره ها را در فضاء خارج از اتمسفر تماشا کنیم (در سیاره‌ها یا ماه که اتمسفر ندارند) چشمک نخواهند زد.