ستاره نسر واقع(وگا) در اسطوره های ژاپنی

در داستانهای عاشقانه غرب، ستاره وگا یا همان نسر واقع جزوی از صورت فلکی شلیاق یا چنگ رومی است که این ساز را به نوازنده مشهور یونان باستان، ارفئوس نسبت میدهند، وی به قدری زیبا این ساز را می نواخته است که هنگام نواختن خدایان و حتی موجودات و جمادات هم متاثر و از خود به خود میشدند به همین علت برخی اوقات به ستاره ی وگا، ستاره ی چنگ هم گفته میشود

اما شاید زیباترین و عاشقانه ترین داستان در مورد این ستاره از آسیا بیاید. در ژاپن ستاره ی وگا، تاناباتا (یا اوریهیمه) خوانده میشود که شاهزاده ای از اسمان هاست. او عاشق یک مرد زمینی به نام کِنگیو (یا هیکوبوشی) میشود که نماد این مرد زمینی در آسمان از دیدگاه ژاپنی ها ستاره ی نسر تایر یا التایر است که در فاصله ی کمی از ستارهی وگا قرار دارد.  اما هنگامی که پدر شاهزاده ی آسمانی متوجه رابطه ی عاشقانه دخترش با یک مرد زمینی میشود، او را از دیدن کنگیو منع میکند.

از دیدگاه نجومی ستارگان وگا و نسر تایر در آسمان در میان رد کهکشان راه شیری قرار دارند که از دیگاه ناظر مانند رودخانه ای سفید رنگ در آسمان گسترده شده به نحوی که میتوان ستارهی وگا را یک طرف این رودخانه و ستاره ی نسر تایر را در طرف دیگر این رودخانه متصور شد. به تصویر زیر توجه کنید:

بخاطر خشم پدر تاناباتا، این دو عاشق مجبور به جدایی از هم شدند و در میان آنها رودی در آسمان جاری است که مانع از رسیدن این دو معشوق به هم میشود. اما هر سال تنها یک شب که خدایان با آنها مهربان میشوند آنها میتوانند یکدیگر را ملاقات کنند. شب هفتم از ماه هفتم(جولای) پرندگان آسمان پلی از بدنهایشان روی رودخانه پدید می آورند که راهی است برای دیدار این دو معشوق. اما گاهی به دلایلی کنگیو نمیتواند از روی پل رد شود و در این حالت اشکهای تاناباتا به صورت قطرات باران روی ژاپن سرازیر میشود.

بسیاری از ژاپنی ها در جولای برای تناناباتا جشن میگیرد و برخی اوقات این جشن را در اگوست نیز برگزار مبکنند. آنها معتقدند بارانهایی که در ماه اگوست سرازیر میشود اشکها تاناباتا است. برخی حتی بارش شهابی برساوش را نیز حاصل از اشکهای شاهزاده ی آسمانی میداند.

منبع: earthsky.org

نام ستاره قلب العقرب در ایران باستان

خیلی از دوستان ستاره قلب العقرب را میشناسند.

تصویر صورت فلکی عقرب و ستاره قلب العقرب(ستاره قلب العقرب را به رنگ نارنجی میبینید)

ستاره ی آلفای صورت فلکی عقرب یا کژدم(به پرنوترین ستاره در هر صورت فلکی،ستاره ی الفا گفته میشود) که به علت غول سرخ بودنش رنگ زرد مایل به نارنجی در اسمان دارد و این روزها در اسمان شبانگاهی خودنمایی میکنه. ستاره ای که وقتی ماه در کنار اون قرار میگیره به نقل عوام قمر در عقرب اتفاق می افتد

در چند پست گذشته افسانه نبرد تیشر(الهه باران و نام فارسی ستاره شعرای یمانی یا sirius) و آپوش دیو خشکسالی را ذکر کردم

این پست و این پست

نام پارسی قلب العقرب که در تصویر بالا به رنگ زرد در دل صورت فلکی دیده میشود، "اپوش" است.اپوش دیو خشکسالی و  و با تیشتر دشمن است و کارش جلوگیری از به آسمان رفتن آب‌های باران‌ساز می‌باشد.

اپوش نماد بی ابی و خشکی است. سر و کله ی صورت فلکی عقرب تقریبا از مرداد در اسمان شامگاهی پیدا میشود و دقیقا در هنگامی ظاهر میشود که بهبوهه گرما است و بی ابی بیداد میکند. اب رودها کم میشود و چشمه های رو به خشکی میروند. 

این زمان، زمان جولان دیو خشکسالی یا اپوش است که در چند ماه اینده باید با تیشتر الهه باران رو در رو شود.

نکته جالب در داستان فوق ان است که تیشتر در صورت فلکی کلب اکبر یا سگ بزرگ قرار دارد و اپوش در صورت فلکی عقرب و این دو صورت فلکی هرگز با هم در آسمان دیده نمیشوند یعنی محال است که اپوش در اسمان باشد و همزمان تیشتر هم دیده شود. این موضوع نزاع بالای این دو شخصیت افسانه ای، یکی خیر و دیگری شر را نشان میدهد

افسانه تیشتر(ستاره شعرای یمانی)

تیشتر نام پارسی پرنورترین ستاره اسمان است

آری... شعرای یمانی یا سیریوس(Sirius) در صورت فلکی سگ بزرگ یا کلب اکبر

تیشتر در ایران باستان خداوند باران است. این نامگذاری به علت رنگ ابی این ستاره پرنور و البته نور بسیار زیبای است در ضمن این ستاره در زمستان در اسمان شبانگهای خود نمایی میکند و با در بهار و با نزدیک شدن به تابستان کم کم به اسمان روز و محو شدن در نور خورشید پیش میرود. 

تصویر گنبد آسمان در ایران باستان

{{ایرانیان باستان عالم را گرد و هموار مانند بشقابی تصور میکردند. در نظر آنان آسمان فضایی بی پایان نبود، بلکه جوهری سخت همچون صخره ای الماس بود که جهان را مانند پوسته ای دربرگفته بود.