با نزدیک شدن به بارش شهابی برساوشی در دهه اخر مرداد ماه تصاویر زیبایی ببینید از این بارش شهابی زیبا در سال گذشته
ادامه مطلب ...
تصویر فوق، باکیفیت ترین تصویری است که تاکنون از سطح عُطارد گرفته شده است. فضیمای مسنجر این تصویر را در 11 ژوئن 2014 گرفته شده است که در طی آن این فضا پیما به فاصله ی 100 کیلومتری از سیاره رسید. مسنجر اولین ساخته دست بشر است که اینقدر به عطارد نزدیک میشود.
این تصویر که با کیفیت 2.9 متر گرفته شده است فضایی حدودا 3 کیلومتری از قطب شمال این سیاره را نشان میدهد
منبع: earthsky.org
در داستانهای عاشقانه غرب، ستاره وگا یا همان نسر واقع جزوی از صورت فلکی شلیاق یا چنگ رومی است که این ساز را به نوازنده مشهور یونان باستان، ارفئوس نسبت میدهند، وی به قدری زیبا این ساز را می نواخته است که هنگام نواختن خدایان و حتی موجودات و جمادات هم متاثر و از خود به خود میشدند به همین علت برخی اوقات به ستاره ی وگا، ستاره ی چنگ هم گفته میشود
اما شاید زیباترین و عاشقانه ترین داستان در مورد این ستاره از آسیا بیاید. در ژاپن ستاره ی وگا، تاناباتا (یا اوریهیمه) خوانده میشود که شاهزاده ای از اسمان هاست. او عاشق یک مرد زمینی به نام کِنگیو (یا هیکوبوشی) میشود که نماد این مرد زمینی در آسمان از دیدگاه ژاپنی ها ستاره ی نسر تایر یا التایر است که در فاصله ی کمی از ستارهی وگا قرار دارد. اما هنگامی که پدر شاهزاده ی آسمانی متوجه رابطه ی عاشقانه دخترش با یک مرد زمینی میشود، او را از دیدن کنگیو منع میکند.
از دیدگاه نجومی ستارگان وگا و نسر تایر در آسمان در میان رد کهکشان راه شیری قرار دارند که از دیگاه ناظر مانند رودخانه ای سفید رنگ در آسمان گسترده شده به نحوی که میتوان ستارهی وگا را یک طرف این رودخانه و ستاره ی نسر تایر را در طرف دیگر این رودخانه متصور شد. به تصویر زیر توجه کنید:
بخاطر خشم پدر تاناباتا، این دو عاشق مجبور به جدایی از هم شدند و در میان آنها رودی در آسمان جاری است که مانع از رسیدن این دو معشوق به هم میشود. اما هر سال تنها یک شب که خدایان با آنها مهربان میشوند آنها میتوانند یکدیگر را ملاقات کنند. شب هفتم از ماه هفتم(جولای) پرندگان آسمان پلی از بدنهایشان روی رودخانه پدید می آورند که راهی است برای دیدار این دو معشوق. اما گاهی به دلایلی کنگیو نمیتواند از روی پل رد شود و در این حالت اشکهای تاناباتا به صورت قطرات باران روی ژاپن سرازیر میشود.
بسیاری از ژاپنی ها در جولای برای تناناباتا جشن میگیرد و برخی اوقات این جشن را در اگوست نیز برگزار مبکنند. آنها معتقدند بارانهایی که در ماه اگوست سرازیر میشود اشکها تاناباتا است. برخی حتی بارش شهابی برساوش را نیز حاصل از اشکهای شاهزاده ی آسمانی میداند.
منبع: earthsky.org
ما در جزیره ای ستارگان زندگی میکنیم که راه شیری نام دارد. بسیاری بر این اعتقادند که کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است. اما در اصل کهکشان ما یک کهکشان میله ای مارپیچی است؛ این بدان معناست که کهکشان ما احتمالا دارای دو بازوی اصلی است به اضافه ی یک هسته ی میله ای؛ منجمان جدیدا به این نتیجه رسیده اند. اما واقعا خورشید ما و خانواده ی سیاره ای اش در کجای این جزیره جا دارد؟ کهکشان ما حدود 100 هزار سال نوری پهنا دارد. ما در فاصله ای در حدود 25هزار سال نوری از مرکز کهشان قرار داریم این بدان معنا است که ما در یکی از بازوهای اصلی قرار نداریم و درعوض در یکی از بازوهای کوچک کهکشان قرار داریم.
تصویر زیر را ببنید:
بازوی کوچک ما بازوی شکارچی نام دارد که چیزی در حدود 3500 سال نوری پهنا و 10هزار سال نوری طول دارد. خورشید ما، زمین دوست داشتنی مان و بقیه سیارات منظومه نقلی ما در بازوی شکارچی قرار دارد. مکان ما در این بازوی حدودا در نزدیک حاشیه داخلی بازوی مارپیچی و میانه طول آن قرار دارد.
بازوی شکارچی، نام های دیگری هم دارد. برخی اوقات بازوی محلی یا بازوی شکارچی-دجاجه نیز خوانده میشود. علت این نامگذاری همان صورت فلکی شکارچی یا اوریون است که برجسته ترین صورت فلکی در اسمان زمستانی نیم کره شمالی است. برخی از ستارگان پرنور این صورت فلکی مانند ابط الجوزا، رجل الجبار و ستارگان کمربند شکارچی نیز هم زدیف خورشید ما در بازوی شکارچی قرار دارند به همین خاطر است که ما در نزدیکی این صورت فلکی ستارگان پرنور زیادی مبینیم زیرا ستارگان زیادی در این محدوده در نزدیکی ما قرار دارند
ناسا همواره کم و بیش رعد و برق ها را از خارج از جو بررسی میکند تا اینگونه به پیش بینی های وضع هوا کمک کند. یک ابراز جدید در این سازمان در حال برنامه ریزی وساخت برای همین منظور است که در سال 2016 به فضا فرستاده خواهد شد
محققان در مرکز پرواز مارشال در آلاباما از سال 1997 شروع به مطالعه رعد وبرق از فضا نموده اند. در این مطالعات از قطعه ای سخت افزاری پیچیده بنام سنسور عکاسی رعد و برق استفاده میشود که در طی ماموریت محاسبه باران ناسا (TRMM) به فضا پرتاب شده است. این سنسور یک ماموریت اصلی سه ساله داشت که اطلاعاتی را جهت بهبود پیشبینی های هواشناسی به زمین ارسال میکرد. این قطعه هنوز هم به خوبی در حال فعالیت است.
اما این روزها دانشمندان به دنبال فرستادن سنسور دیگری این بار به ایستگاه بین المللی (ISS) هستند که گفته میشود در اوایل سال 2016 ارسال خواهد شد و دو سال نیز ماموریت خواهد داشت
منبع:space.com
شرکت امریکایی ISTAR اقدام به ساخت تلسکوپ 6 اینچی شکستی با ساختاری تقریبا تیوب لس کرده است. مدل این تلسکوپ Perseus TCR است.
این تلسکوپ که تنها 8.5 کیلوگرم وزن دارد از آلیاژ منیزویوم به همراه برخی قطعات مسی ساخته شده است.
قیمت این تلسکوپ 2177 دلار امریکاست.