زندگی پرستاره من
دریچه ای کوچک به جهانی بزرگزندگی پرستاره من
دریچه ای کوچک به جهانی بزرگهمخط شدن سیارات در 4ام ژانویه باعث کم شدن وزن ما روی زمین میشود؟
ایده ای میگوید در 4 ژانویه 2015 باعث میشود جاذبه ی این سیارات کهدر یک خط قرار میگیرند باعث شود جاذبه روی زمین ما کمتر و در همین راستا وزن ما کمتر و حتی ما برای دقایقی روی زمین احساشس بی وزنی و شناوری کنیم؟
ایا این موضوع واقعیت دارد؟
گفته میشود در 4ام ژانویه ی 2015 در ساعت 9:47 دقیقه صبح به وقت گرینویچ سیارات منظومه شمسی در یک خط قرار گرفته و باعی میشود برای 5 دقیقه دچار احساس بی وزنی در زمین شویم
دقیقا هنگامی که شایعه مسخره تاریکی 3 تا 6 روزه در دسامبر 2012 از بین میرود ودر فضای وب شایعه ای دیگر نمایان میشود که "کاهش جاذبه" نام دارد که باعث میشود ما احساس کم شدن وزن یا حتی بی وزنی به ما دست دهد.
هر شایعه ای از جایی آغاز میشود و این شایعه نیز از شوخی اول اوریل سر پاتریک مور که آنرا در اول اوریل 1976 ارائه داده بود شروع شده است.
متن این شوخی اینگونه است:
"در چهارم ژانویه ی 2015 دقیقا در ساعت 9:47 دقیقه صبح سیاره پلوتو مستقیما پشت سر مشتری قرار میگرد و جاذبه ی کجکوع این دوسیاره که در یک راستا قرار گرفته اند باعث میشود جاذبه آنها به جاذبه زمین بچربد و برای دقیقاقی زمینیان احساس بی وزنی کنند. دانشمندان و مردم میتوانند برای ازمایش انی وضعیت به هوا بپرند و درک کنند که مدت زمان بیشتری طول میکشد تا آنها به زمین برگردند."
اولا که پلوتو قرار نیست از پشت سر مشتری عبور کند. اما اگر عبور کند چه؟ جاذبه پلوتو و جاذبه مشتری وقتی با هم جمع شوند آنقدر کم هستند که احتمال احساس بی وزنی یا کم شدن وزن برای ما ساکنان زمین دقیقا صفر است!!!
این شایعه قبلا در سال 1974 نیز در کتابی از جان گریبین بنام اثر مشتری خطاب شده بود و قرار بود در 10 مارس 1982 اتفاق بیفتد و الان نیز با نام اثر جاذبه پلوتو-مشتری معروف و دهان به دهان در حال نقل در صفخات وب است...فضایی که گاهی به عنوان "وبوسفیر" (webosphere) خطاب میشود.
منبع: earthsky.com
خسوف در مریخ
تصویر زیر را مریخ نورد کیوراسیتی در 8 آگوست 2014 صبح هنگام به وقت مریخ گرفته است که در آن قمر بزرگتر سیاره سرخ یعنی "فوبوس" را در حال عبور از جلوی خورشید ملاحضه میکیند
منبع: earthsky.org
عکس سلفی سفینه فضایی رُزتا
کهکشان راه شیری نصف آندرومدا جرم دارد
کهکشان راه شیری ما از چیزی که قبلا فکر میکردیم سبک تر است.
برای اولین بار دانشمندان توانستند جرم کهکشان ما را براورد کنند. در این تحقیق که توسط تیمی از محققان انجام شده است، مشخص شد که راه شیری تقریبا نصف کهشان همسایه اش که آندرومدا نام دارد حجم دارند. آندرومدا نیزدکی ترین کهکشان به راه شیری است و ساختاری مشابه ساختار کهکشان ما دارد. آندرمدا و راه شیری بزرگترین کهکشانهای موجود در خوشه محلی کهکشانی هستند. هر دو کهکشان دارای ساختاری مارپیچی هستند و به نظر میرسد که ابعاد مشابهی داشته باشند اما تاکنون کسی نتوانسته بود اثبات کند کدام کهکشان پرجرم تر است.
در این تحقیقات بیشتر نقش در جرم کهکشان ها را ماده سیاه برعهده داشت که ثابت شد در هر دو کهکشان 90درصد جرم را ماده سیاه تشکیل میدهد
عطارد از نمای نزدیک
تصویر فوق، باکیفیت ترین تصویری است که تاکنون از سطح عُطارد گرفته شده است. فضیمای مسنجر این تصویر را در 11 ژوئن 2014 گرفته شده است که در طی آن این فضا پیما به فاصله ی 100 کیلومتری از سیاره رسید. مسنجر اولین ساخته دست بشر است که اینقدر به عطارد نزدیک میشود.
این تصویر که با کیفیت 2.9 متر گرفته شده است فضایی حدودا 3 کیلومتری از قطب شمال این سیاره را نشان میدهد
منبع: earthsky.org
زمین ما در کجای راه شیری قرار دارد
ما در جزیره ای ستارگان زندگی میکنیم که راه شیری نام دارد. بسیاری بر این اعتقادند که کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است. اما در اصل کهکشان ما یک کهکشان میله ای مارپیچی است؛ این بدان معناست که کهکشان ما احتمالا دارای دو بازوی اصلی است به اضافه ی یک هسته ی میله ای؛ منجمان جدیدا به این نتیجه رسیده اند. اما واقعا خورشید ما و خانواده ی سیاره ای اش در کجای این جزیره جا دارد؟ کهکشان ما حدود 100 هزار سال نوری پهنا دارد. ما در فاصله ای در حدود 25هزار سال نوری از مرکز کهشان قرار داریم این بدان معنا است که ما در یکی از بازوهای اصلی قرار نداریم و درعوض در یکی از بازوهای کوچک کهکشان قرار داریم.
تصویر زیر را ببنید:
بازوی کوچک ما بازوی شکارچی نام دارد که چیزی در حدود 3500 سال نوری پهنا و 10هزار سال نوری طول دارد. خورشید ما، زمین دوست داشتنی مان و بقیه سیارات منظومه نقلی ما در بازوی شکارچی قرار دارد. مکان ما در این بازوی حدودا در نزدیک حاشیه داخلی بازوی مارپیچی و میانه طول آن قرار دارد.
بازوی شکارچی، نام های دیگری هم دارد. برخی اوقات بازوی محلی یا بازوی شکارچی-دجاجه نیز خوانده میشود. علت این نامگذاری همان صورت فلکی شکارچی یا اوریون است که برجسته ترین صورت فلکی در اسمان زمستانی نیم کره شمالی است. برخی از ستارگان پرنور این صورت فلکی مانند ابط الجوزا، رجل الجبار و ستارگان کمربند شکارچی نیز هم زدیف خورشید ما در بازوی شکارچی قرار دارند به همین خاطر است که ما در نزدیکی این صورت فلکی ستارگان پرنور زیادی مبینیم زیرا ستارگان زیادی در این محدوده در نزدیکی ما قرار دارند
ناسا به بررسی رعد و برق از خارج از جو میپردازد
ناسا همواره کم و بیش رعد و برق ها را از خارج از جو بررسی میکند تا اینگونه به پیش بینی های وضع هوا کمک کند. یک ابراز جدید در این سازمان در حال برنامه ریزی وساخت برای همین منظور است که در سال 2016 به فضا فرستاده خواهد شد
محققان در مرکز پرواز مارشال در آلاباما از سال 1997 شروع به مطالعه رعد وبرق از فضا نموده اند. در این مطالعات از قطعه ای سخت افزاری پیچیده بنام سنسور عکاسی رعد و برق استفاده میشود که در طی ماموریت محاسبه باران ناسا (TRMM) به فضا پرتاب شده است. این سنسور یک ماموریت اصلی سه ساله داشت که اطلاعاتی را جهت بهبود پیشبینی های هواشناسی به زمین ارسال میکرد. این قطعه هنوز هم به خوبی در حال فعالیت است.
اما این روزها دانشمندان به دنبال فرستادن سنسور دیگری این بار به ایستگاه بین المللی (ISS) هستند که گفته میشود در اوایل سال 2016 ارسال خواهد شد و دو سال نیز ماموریت خواهد داشت
منبع:space.com
تلسکوپ 6 اینچ شکستی نیمه تیوب لس
شرکت امریکایی ISTAR اقدام به ساخت تلسکوپ 6 اینچی شکستی با ساختاری تقریبا تیوب لس کرده است. مدل این تلسکوپ Perseus TCR است.
این تلسکوپ که تنها 8.5 کیلوگرم وزن دارد از آلیاژ منیزویوم به همراه برخی قطعات مسی ساخته شده است.
قیمت این تلسکوپ 2177 دلار امریکاست.
صخره هایی یکسو در مریخ
تصویر زیر را مریخ نورد کنجکاوی در 19 فوریه و درحالی که پس از طی مسافت 100 متر اماده میشد تا روزکاری را به پایان برساند گرفته است
این تصویر عوارض صخره ای هم سویی را نشان میدهد که کاملا خط بندی شده اند و به نظر دامنه ی کوهی هستند که در پس زمینه تصویر دیده میشود
اینجا محلی است که نام آنرا "کیمبرلی" نامیده اند
هلال ماه و اتمسفر زمین
تصویر زیر را یک فضانورد ژاپنی در یکم فوریه امسال گرفته است..
در این تصویر هلال ماه را در کنار برشی از اتمسفر زمین مشاهده میکیند. لایه های اتمسفر زیر تشعشعات مثل یک منشور عمل کرده و این تصویر وهم انگیز را از خود بر جای میگذارد
