ابر اورت را دربردارنده حدود 10 تریلیون جرم فضایی براورده می کنند
و گفته میشود منشاء ستارگان دنباله دار با گردش انتقالی دراز مدت(چندهزارساله) می تواند باشد، به ویزه برخی از ستاره های دنباله دار عظیمی که به فواصل منظم با برخورد خود به زمین در نابودی بخشی از سیر تکاملی زیست در این سیاره سهم داشته اند. طرفداران این نظریه معتقدند که چون دوره های انهدام جمعی بیشتر موجودات در زمین، به ویژه در طول 250 میلیون سال اخیر، تقریبا هر 30 میلیون سال یکبار روی داده است و دستگاه خورشیدی نیز دارای حرکات نوسانی آن هم حدود 30 میلیون ساله، از بالا به پایین و برعکس بر روی سطح کهکشان راه شیری است(این حرکت جدیدا رد شده است)، پس زمانی که دستگاه خورشیدی از ناحیه پر جاذبه کهکشان عبور میکند، امواج جاذبه نیرومند، برخی از جرمهای نامتعادل ابر اورت را به درون دستگاه خورشیدی رانده و میراند، که تعدادی از آنها به زمین اصابت کرده اند.
برگفته از: دهر